ارتباط خودکارآمدی با موفقیت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران

مقدمه: باورهای خودکارآمدی تحصیلی احساس توانایی فردی برای یادگیری محتوا و انجام تکالیفی است که به او داده می‌شود. خودکارآمدی علاوه بر اینکه به عنوان عامل تاثیرگذار در موفقیت تحصیلی، با ایجاد محیطی مطلوب موفقیت نظام آموزشی را در پی دارد، در دانشجویان علوم پزشکی می‌تواند پیش بینی کننده نقش آینده‌شان در سلامت جامعه باشد. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط خودکارآمدی و موفقیت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران، کشف و بررسی متغیرهای مؤثر بر خودکارآمدی، همچنین اثبات خودکارآمدی به عنوان عامل تأثیر گذار بر موفقیت تحصیلی می‌باشد. روش کار: مطالعه حاضر مطالعه‌ای توصیفی- تحلیلی و مقطعی است. 301 دانشجو از طریق روش نمونه گیری خوشه‌ای در طول سال تحصیلی 1394-1393 انتخاب شدند. از آنها خواسته شد تا پرسشنامه‌های استاندارد دموگرافیک و مقیاس 17 ماده‌ای خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (GSE) را تکمیل کنند. معدل به عنوان معیار موفقیت تحصیلی دانشجویان در نظر گرفته شد. داده‌ها با کمک نرم افزار SPSS 16 آنالیز شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آزمون آماری تحلیلی (آزمون t، ANOVA و ضریب همبستگی پیرسون) بیان شد. یافته‌ها: متوسط نمره خودکارآمدی (8)61 بود.90 درصد دانشجویان دارای خودکارآمدی قوی بودند. متوسط نمره موفقیت تحصیلی (68/1)47/17 بود. 56 درصد دانشجویان موفق بودند. بین خودکارآمدی و مقطع تحصیلی، ناراحتی روحی (05/0 > P)، علاقه به رشته و رضایت از یادگیری (001/0 > P) ارتباط معنی داری مشاهده شد. بین خودکارآمدی و موفقیت تحصیلی ارتباط معنی داری وجود نداشت. (05/0 ≤ P). موفقیت تحصیلی در زنان و مردان به طورمعنی داری متفاوت بود (05/0 > P). نتیجه گیری: شناسایی استعدادها و علایق، مشاوره تحصیلی در هنگام انتخاب رشته تحصیلی، فعال کردن مراکز مشاوره و راهنمایی تحصیلی، همچنین پژوهش درباره ارتباط بین انگیزه و موفقیت تحصیلی پیشنهاد می‌شود.